Solstitium Hiemis

Solstitium hiemis est terminus solaris magni momenti in calendario lunari Sinensi. Cum etiam sit festum traditionale, adhuc nunc satis saepe in multis regionibus celebratur.

Solstitium hiemale vulgo "solstitium hiemale" appellatur, "longum ad diem", "yage" et cetera.

Iam abhinc annos 2500, circa tempus Veris et Autumni (770-476 a.C.n.), Sinae punctum Solstitii Hiemalis determinaverant observando motus solis horologio solari. Est primus ex 24 punctis divisionis temporum anni. Tempus erit cuiusque dies 22 vel 23 Decembris secundum calendarium Gregorianum.

Hemisphaerium septentrionale hoc die brevissimum diem et longissimum noxem experitur. Post solstitium hiemis, dies longiores et longiores erunt, et frigidissimum caelum omnia loca in parte septentrionali orbis terrarum invadet. Nos Sinenses semper id "jinjiu" vocamus, quod significat, cum solstitium hiemis advenerit, frigidissimum tempus ante nos experiemur.

Ut antiqui Sinenses putabant, yang, sive res muscularis, positiva post hunc diem fortior ac fortior proderit, itaque celebrari debet.

Sinae antiquae huic festo magnam attentionem praebebant, magnum eventum habebant. Proverbium erat "Festum Solstitii Hiemalis maius esse quam festum vernum".

In quibusdam partibus Sinarum septentrionalium, homines hoc die massam farinae edunt, dicentes hoc facere se a pruina hieme ardente servaturos esse.

Dum meridionales fortasse massas oryzae et longis iure coctas habent, nonnulla loca etiam traditionem habent sacrificia caelo terraeque offerre.