Winterzonnewende

De winterzonnewende is een zeer belangrijke zonneterm in de Chinese maankalender. Omdat het ook een traditionele feestdag is, wordt het in veel regio's nog steeds vaak gevierd.

De winterzonnewende staat algemeen bekend als de “winterzonnewende”, “lang naar de dag”, “yage” enzovoort.

Al 2500 jaar geleden, rond de lente- en herfstperiode (770-476 v.Chr.), bepaalde China het punt van de winterzonnewende door de bewegingen van de zon met een zonnewijzer te observeren. Het is het vroegste van de 24 seizoenspunten. De tijd valt volgens de Gregoriaanse kalender elk jaar op 22 of 23 december.

Het noordelijk halfrond ervaart op deze dag de kortste dag en de langste nacht. Na de winterzonnewende worden de dagen steeds langer en zal het koudste klimaat alle plaatsen op het noordelijk halfrond bereiken. Wij Chinezen noemen het altijd "jinjiu", wat betekent dat we na de winterzonnewende de koudste tijd van het jaar tegemoet gaan.

Volgens de oude Chinezen zal het yange, of gespierde, positieve ding na deze dag steeds sterker worden en daarom moet het gevierd worden.

Het oude China besteedde veel aandacht aan deze feestdag en beschouwde het als een groot evenement. Er bestond een gezegde dat "de winterzonnewende groter is dan het lentefeest".

In sommige delen van Noord-China eten mensen op deze dag dumplings, omdat ze beweren dat ze hiermee de vorst in de strenge winter kunnen tegengaan.

Terwijl zuiderlingen dumplings van rijst en lange noedels eten, is er op sommige plaatsen zelfs een traditie om offers te brengen aan de hemel en de aarde.